Koncepcje obiektów ziemnych, kamiennej bramy i bastionów przygotowywał korpus inżynieryjny pod kierownictwem generała von Astera w Berlinie.Szczegółowy projekt opracowywany był i sprawdzany w Królewcu przez inspektorów twierdz i dyrektorów budownictwa umocnień.Obok wojskowych celów, przyświecały im także cele estetyczne, ponieważ król Fryderyk Wilhelm IV „romantyk na tronie” był estetą. Z woli króla architektoniczne wykończenie bramy miało nieść dodatkowe wartości artystyczne.Z tego powodu projekt nie przechodził zwykłej drogi zatwierdzania przez Deputację Techniczno Budowlaną w Berlinie, gdzie zwykle opracowywane były najważniejsze budowle państwowe lub conajmniej prowadzony był przez nią nadzór. Najwyższy tajny radca budowlany Fryderyk August Stiler (ówczesny główny architekt Prus, który dowodził budownictwem kościołów i zamków) własnoręcznie kreślił niektóre z miejskich bram Królewca. Chociaż pytanie, czy rzeczywiście Stiler własnoręcznie zaprojektował Królewska Bramę pozostaje nadal otwartym. Podobieństwo do póżniej zbudowanej Bramy Rossgarten w zakresie ogólnej struktury i formy fragmentów wież i innych detali wskazuje z dużym prawdopodobieństwem że odpowiedz powinna być pozytywna. Kamień węgielny pod pierwszą miejską bramę – Królewską - został położony w sierpniu 1843r.w obecności samego króla. W XIXw. Brama Królewska wyglądała troche inaczej niż obecnie, lub w latach 30. Obie narożne wieżyczki były mniejsze od środkowych wyrastały nie z cokołow a zaczynały sie od konsoli co powodowało wrażenie jakby poniżej gzymsu. Moża to zauważyć na dwóch szkicach datowanych w 1875r. Wzmocnienie tych bocznych wieżyczek na podobieństwo środkowych nastąpiło wówczas gdy wały zostały rozebrane.
Początkowo brama posiadała tylko jeden, służacy dla ruchu pieszego i przejazdu portal bramny o szerokości 4,5m. Dopiero w 1875 r północne kazamaty strażników zostały przebudowane na przejście dla pieszych, w późniejszym okresie podobnie uczyniono i z południowymi kazamatami. Od strony zewnętrznej tj. od strony fosy usytuowanie bramy było podobne jak Bramy Rossgarten. Wraz ze zwiększeniem się ruchu samochodowego w 20-ym wieku otaczające wały zostały rozebrane i w konsekwencji uwolnione zostało miejsce dla ruchu drogowego z czterech stron bramy, w tym także i dla tramwajów. Tak współczesny obserwator postrzega Bramę Królewską. Konstrukcje murów z wzmocnionej czerwonej cegły zakładały ich cel obronny. Jako przykład, mury z obydwu stron środkowego portalu posiadają grubość 2 metrów a sklepienie krzyżowe w swoim kluczu miało grubość 1,25m. Dodatkowo na sklepieniu był ziemny nasyp o wysokości 2 metrów, który swoim profilem dostosowany był do bocznych wałów ziemnych przedłużając je tym samym. Odpowiednio do romantycznego ducha tych czasów dodano do bramy cieszące oko detale: stronę skierowaną do miasta (wewnętrzna strona ozdobiono fasadą z witrynami. Cześć środkowoa tej fasady znacząco przewyższała wały ziemne i dla celów wojskowych mogła służyć jako punkt obserwacyjny.Fasada jest podzielona na trzy cześci: środkowe, ostrołukowe przejście podkreślone zostaje dwukondygnacyjną konstrukcją w której znajdują sie trzy ślepe nisze z wierzchołkami ostrych łuków. Na szkicu 1843r. nisze są wypełnione wąskimi malowanymi ślepymi oknami a pod nimi juz wówczas rozmieszczono konsole. Na konsolach od momentu zbudowania bramy znajdowały sie trzy posągi w środku król Fryderyk I po prawej stronie książe Albrecht a po lewej król Otokar II Czeski. Wykonane one były z żółtego piaskowca i umocowane były także tylnymi stronami do murów bramy. Posągi bez uszkodzeń przeżyły wojnę. Brama podczas wojny mocno ucierpiała i kolejne lata wpłynęły na pogorszenie stanu obiektu. Przeprowadzone społecznymi siłami w latach dziewięćdziesiątych badania zabytku wskazywały na pilną potrzebę restauracji i konserwacji Bramy.