Opracowali: Murawski Sebastian, Tshovrebov Mihail
Kościół św. Barbary przeniesiono do Kaszubskiego Parku Etnograficznego, poprzednio znajdował się w Swornychgaciach koło Chojnic.
Obecny budynek wybudowano około 1700r, po pożarze, który strawił poprzedni obiekt. W roku 1740 dobudowano dzwonnicę. W 1789 roku wykonano dekorację malarską na stropie, wylepiono ściany papierowymi kołtrynami. W 1812 roku powiększono zakrystie. W 1856 roku zmieniono wielkość i kształt okien, (w muzeum otworzono ich pierwotną formę).
W 1916 r. zaprzestano wykorzystywania świątyni do celów liturgicznych w zwiadu z budowa neobarokowego kościoła. W 1981 r. rozebrano i przewieziono elementy kościoła do muzeum, a w 1987 r. poświęcono odbudowaną świątynie. Kościół orientowany, to znaczy z prezbiterium skierowanym na wschód, część wieżowa od strony zachodniej. Wnętrze jednonawowe, do środka prowadzą dwa wejścia: główne przez część wieżową i boczne od strony północnej ( poprzedzone krótką kruchtą, z oddzielnym zadaszeniem). Całość kryta stromym, dwuspadowym dachem. Pokrycie dachu stanowi gont. Kościół jednonawowy z prostokątna nawą wymierzoną przez budowniczego w stropach (34 x 30 stóp, około 9,8m x 8,6m) oraz wydłużonym prezbiterium węższym od nawy, zamkniętym trójbocznie w części wschodniej (dł. 24 stopy – około 6,8m, szer. 18 stóp – około 5,2m) przy północnej ścianie prezbiterium znajduje się zakrystia, przed wejściem południowym do nawy – kruchta zrekonstruowana w czasie odbudowy kościoła w muzeum, przy ścianie zachodniej – dzwonnica.