Urządzenia portowe w Kaliningradzie
W przyrodniczych uwarunkowaniach portu w Królewcu niewiele zmieniło się od momentu budowy przystani przez rycerzy zakonnych do początków 20 wieku. Przez cały ten okres przy brzegach Pregoły cumowały statki dla zaladunku bądź rozładunku towarów. Sprzyjały temu warunki wodne. Prędkość nurtu Pregoły u ujścia do Zalewu Wiślanego jest prawie niezauważalna i chociaż w 1440 roku miasta Altstadt i Kneiphof, według wiarygodnych danych, dokonały pierwszego pogłębienia rzeki, również i później od czasu do czasu uwalniano rzekę od nanosów, pogłębiano ją i umacniano jej brzegi, to tereny wyznaczone do pełnienia funkcji portowych nie zmieniały swojego obszaru. Powstrzymywały rozwój terytorialny portu system obronny miasta a w szczególności wewnętrzny krąg wałów obronnych. Kiedy w 1901 r. zaistniała konieczność pogłębienia Królewieckiego Kanału Morskiego, przez który przepływały statki z Pregoły i poprzez Zalew na otwarte akweny Morza Bałtyckiego, do głębokości
Do 1914r dużą rolę w porcie spełniały przeładunki drewna. Przez Pregołę, wielki kanał Fryderyka, Sekensburgski kanał, Desnę i Gilgę istniała droga wodna do Kłajpedy, dokąd docierały wielkie spławy drewna z głębi Rosji. Przeróbka drewna stanowiła ważną gałęź przemysłu dzięki tym dostawom surowca. Zbudowano dwie fabryki celulozy.
Podobne znaczenie do 1914r miał import zboża z Rosji dostarczanego w dwóch trzecich koleją. Do jego przetwórstwa zbudowano młyny a dla przechowywania spichlerze. Właśnie dla przeładunku tych towarów port wewnętrzny w początkach 20 wieku stawał się zbyt małym. Wówczas to w dół rzeki na jej północnym brzegu, przekraczając lokalne ograniczenia przestrzenne zaczęly żywiołowo powstawać pierwsze strefy przemysłowe. Powstają gazownia, fabryka wagonów Steinfurt, Królewiecki młyn walcowy i spichlerz a jesce niżej fabryka celulozy „Koholut AG”. Przemysłowa zabudowa powstała na terenach leżących w pobliżu przedmieść Amalienau, Ratzhof i Juditten. Aby zapobiec żywiołowemu rozrostowi przemysłu w dół rzeki i skierować jego rozwój w uporządkowany nurt podjęto działania mające na celu rozszerzenie portu. W 1910r zdecydowano o rozebraniu umocnień obronnych. W wojennym 1915 roku miejska delegacja portowa odbyła wizyty studyjne w niemieckich i zagranicznych portach aby poznać ich doświadczenia. W rezultacie powstał projekt berlińczyka Korneliusa Kuczke, który mianowany został na stanowisko członka miejskiej rady do spraw budownictwa i kierownika wydziału do spraw infrastruktury miejskiej. ( W późniejszych latach za zasługi w rozwoju portu otrzymał doktorat honoris causa Politechniki Gdańskiej).
Rozpoczęte prace przerwane zostały w 1917r w rezultacie działań wojennych, powrócono do nich w 1921r. Powstały, mimo szalejącej inflacji a dzieki uporowi miejskiej administracji nowy port handlowy i jego część przemysłowa z dużą liczbą konstrukcji naziemnych nosił ślady oszczędności. Według planów Kuczkego przewidziano 5 przystani portowych a w roku 1924 uruchomiono zaledwie trzy. Leżące naprzeciwko Koss akwatorium III stanowiło strefę wolnocłową, basen IV – Przystanią Przemyśłową a basen V – portem drzewnym. Głębokość basenów portowych wynosiła
W 1930 r Królewiecki port był jednym z najnowocześniejszych na Bałtyku.
Autorzy: Anton Petruniew i Piotr